Ενισχύοντας το παιδί μου……
Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από πολλά απρόσμενα γεγονότα που αποτελούν κρίσεις, τις οποίες καλούμαστε μαζί με τα παιδιά μας να τις διαχειριστούμε. Συνήθως οι κρίσεις αρχίζουν με ένα αγχογόνο γεγονός και έχουν ορισμένη χρονική διάρκεια. Όλοι οι άνθρωποι περνούνε κρίσεις είτε αναπτυξιακές, όπως είναι η μετάβαση στην εφηβεία, είτε περιστασιακές, όπως είναι μια πανδημία ή μια απώλεια.
Οι φυσιολογικές αντιδράσεις των παιδιών όταν βιώνουν μια κρίση μπορεί να είναι σωματικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλοι, νυχτερινή ενούρηση, δυσκολίες στην διατροφή ή συναισθηματικές δυσκολίες όπως νευρικότητα, τικ και απομόνωση.
Αρχίζουμε να ανησυχούμε όταν οι δυσκολίες του παιδιού εμφανίζουν μεγαλύτερη ένταση, έχουν περισσότερη διάρκεια και εμφανίζονται συχνότερα.
Τι κάνουμε:
- Ενημερωνόμαστε για τις αναμενόμενες αντιδράσεις των παιδιών σε καταστάσεις κρίσεων
- Φροντίζουμε τον εαυτό μας, σωματικά και ψυχικά, ώστε να είμαστε σε θέση να υποστηρίξουμε το παιδί μας
- Τα καθησυχάζουμε και τα διαβεβαιώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να τα φροντίζουμε και να τα προστατεύουμε
- Αφιερώνουμε χρόνο στα παιδιά, τους εξηγούμε τι συμβαίνει με απλές και κατανοητές για την ηλικία τους λέξεις
- Τα ακούμε προσεκτικά και τους δίνουμε την δυνατότητα να αφηγηθούν την ιστορία τους
- Τα ενθαρρύνουμε να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και τα βοηθούμε να τα διαχειριστούν πρώτα μέσα από το δικό μας παράδειγμα
- Τα καθησυχάζουμε και τους λέμε ότι αυτό που νιώθουν είναι φυσιολογικό
- Προσπαθούμε να διατηρήσουμε μια ρουτίνα στην καθημερινότητα τους
- Ενθαρρύνουμε τη διατήρηση των σχέσεων με τους συνομηλίκους
- Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία με το σχολείο
- Ζητούμε βοήθεια από κάποιον ειδικό όταν νιώθουμε ότι είμαστε αδύναμοι να το διαχειριστούμε μόνοι
Τέλος, να θυμάστε πως όσο διάστημα και να κρατήσει μια δύσκολη κατάσταση όταν θα έχει επιλυθεί με επιτυχημένο τρόπο τότε θα ενισχύσει την ανθεκτικότητα και την αυτοπεποίθηση του ατόμου.
Νταρή Αικατερίνη, Ψυχολόγος Α. Π. Θ. – Ψυχοθεραπεύτρια
